Γόνατο

Οι ρήξεις των μηνίσκων είναι η συχνότερη κάκωση του γόνατος. Η ρήξη του έσω μηνίσκου είναι τρείς φορές πιο συχνή απο την ρήξη του έξω μηνίσκου.

Θεραπείες: Νέοι ασθενής με οξεία ρήξη του μηνίσκου όπου προκαλούν μηχανικά συμπτώματα, όπως Block γόνατος, διαλείπων ύδραρθρο και πόνο στο γόνατο, θα ωφεληθούν από την αρθροσκόπηση.

Μερική μηνισκεκτομή κάνουμε σε εκείνες τις ρήξεις όπου δεν επιδέχονται συρραφή(πρόσθιο-οπίσθιο κέρας και σώματος του μηνίσκου).

Συρραφή μηνίσκου θα πρέπει να γίνεται σε όλες τις επιμήκεις περιφερικές ρήξεις ιδίως σε νέους ασθενείς και σε εκείνους που υποβάλλονται σε ανακατασκευή του προσθίου χιαστού συνδέσμου.

Συχνότερα στον έξω μηνίσκο με σαφή και ομαλά όρια.

Θεραπεία: Η μερική μηνισκεκτομή και η αποσυμπίεση της κύστης διαμέσου της ρήξεως με βελόνα δίνει άριστα αποτελέσματα.

Συνήθως τις βρίσκουμε πίσω από το γόνατο.

Θεραπεία: Συνήθως σχετίζονται με μηνισκικές βλάβες και υποχωρούν όταν θεραπευτεί το πρωτοπαθές αίτιο.

Κροτούν γόνατο. Οι ασθενείς αναπτύσουν μηχανικά συμπτώματα (block γόνατος), κριγμό κατά την έκταση και διαλείπων άλγος στο γόνατο.

Θεραπεία: Μερική μηνισκεκτομή όταν υπάρχει ρήξη.

1. Πλήρης ρήξη του προσθίου χιαστού συνδέσμου, συνήθως αποτέλεσμα στροφικής κάκωσης του γόνατος που συνοδεύεται από ακουστικό ήχο (κλικ) και συνυπάρχει με ρήξη έξω μηνίσκου στο 75% τον ασθενών. Συνήθως άμεσα πρήζεται το γόνατο (αίμαρθρος).

Θεραπεία: Η αρθροσκοπική ενδαρθρική ανακατασκευή είναι αυτή την στιγμή η μέθοδος επιλογής. Τα συνηθέστερα μοσχεύματα σήμερα είναι: αυτομόσχευμα οπισθίων μηριαίων τενόντων (ημιτενοντώδης και ισχνός (hamstring΄s), επιγονατιδικός τένοντας (υψηλά ποσοστά αρθρίτιδας τα επόμενα χρόνια), τένοντας του τετρακεφάλου μηριαίου μυός, συνθετικά μοσχεύματα (συνηθίζονται για επαγγελματίες αθλητές που θέλουν να γυρίσουν γρήγορα στις αθλητικές δραστηριότητες), αλλομοσχεύματα, πτωματικά μοσχεύματα.

2. Μερική ρήξη του προσθίου χιαστού συνδέσμου.

Θεραπεία: Η κλινική εξέταση και η αναφορά του ασθενή για ύπαρξη αστάθειας η όχι θα κρίνουν αν θα χρειαστεί ανακατασκευή η όχι ο πρόσθιος χιαστός. Απαραίτητη είναι η ενδυνάμωση του τετρακεφάλου μυός καθώς και του οπισθίου μηριαίου και του γαστροκνημίου μυός. Όταν υπάρχει ρήξη της μίας από τις δύο δέσμες τού συνδέσμου μπορεί να ανακατασκευαστεί η ραγείσα και να διατηρηθεί η ακέραια.

3. Ρήξη οπισθίου χιαστού συνδέσμου γίνεται συνήθως με άμεση βίαια πλήξη στην κνήμη και με το γόνατο σε κάμψη (dashboard injury).

Θεραπεία: H μη χειρουργική θεραπεία προτιμάται σε αυτές τις ρήξεις. Η ανακατασκευή του οπισθίου χιαστού συνδέσμου προτιμάται σε σύνθετες κακώσεις. Τα αποτελέσματα δεν είναι καλά σε σχέση με την ανακατασκευή του προσθίου χιαστού συνδέσμου.

1. Κάκωση του έσω πλαγίου συνδέσμου είναι αποτέλεσμα εφαρμογής δύναμης στο γόνατο σε βλαισότητα (από την έσω πλευρά του ποδιού προς τα έξω). Σύνηθες σε αθλητές ποδοσφαίρου.

Θεραπεία: Η τοποθέτηση λειτουργικού κηδεμόνα γόνατος παράλληλα με φυσικοθεραπεία δίνει άριστα αποτελέσματα.

2. Κάκωση του έξω πλαγίου συνδέσμου όταν εφαρμόζεται δύναμη και το γόνατο βρίσκεται σε ραιβότητα (από την έξω πλευρά του ποδιού προς τα μέσα).

Θεραπεία: Aντιμετωπίζονται με εφαρμογή λειτουργικού κηδεμόνα και φυσικοθεραπεία.

1. Διαχωριστκή οστεοχονδρίτιδα. Αποτέλεσμα επαναλλαμβανόμενων κακώσεων του γόνατος και αφορά το διαχωρισμό του υποχόνδριου οστού απο τον αρθρικό χόνδρο. Συχνοτερά ο έσω μηριαίος κόνδυλος είναι αυτός που προσβάλλεται. Αυτόματη ιάση παρατηρείται στα παιδία, στους ενήλικες και στους έφηβους είναι συμπτωματική και επώδυνη και αν δεν αντιμετωπιστεί οδηγεί σε αρθρίτιδα.

Θεραπεία: Μικρές βλάβες αντιμετωπίζονται με τρυπανισμούς του χόνδρου ενώ μεγαλύτερες βλάβες αντιμετωπίζονται χονδροπλαστική.

2. Διάχυτες χόνδρινες βλάβες (οστεοχονδρίτιδα). Δεν θεωρούνται αθλητικές κακώσεις.

Θεραπεία: Αντιμετωπίζονται με χορήγηση γλυκοζαμίνης, θειικής χονδροϊτίνης και εγχύσεις υαλουρονικού οξέος. Επί εμμονής των συμπτωμάτων σπανιότερα αρθροσκοπική έκπλυση και καθαρισμό.

1. Μελαχρωματική λαχνοοζώδης υμενίτιδα (pigmented villonodular synovitis - PVNS).

Θεραπεία: H αρθροσκοπική υμενεκτομή είναι αποτελεσματική εφόσον αφαιρεθεί όλος ο υμένας αλλά έχει υψηλά ποσοστά υποτροπής.

2. Υμενικές πτυχές (plicae) είναι εμβρυικά υπολείμματα ιδιαίτερα η έσω επιγονατιδική η οποία προκαλεί πρόσκρουση στον έσω μηριαίο κόνδυλο.

Θεραπεία: Aνταποκρίνεται καλά στην αρθροσκοπική αφαίρεση της.

Ρήξη του τένοντα του τετρακεφάλου και ρήξη του τένοντα του επιγονατιδικού με άμεσο αλλά και έμμεσο μηχανισμό κάκωσης. Η αδυναμία έκτασης του γόνατος, το ψηλαφητό κενό η υψηλή ή η χαμηλή θέση της επιγονατίδας ανάλογα την ρήξη είναι διαγνωστικά της ρήξης.

Θεραπεία: Συνιστάται χειρουργική αντιμετώπιση με συρραφή του τένοντα.

Τενοντίτιδα επιγονατιδικού τένοντα (γόνατο του άλτη). Πολύ συχνές σε αθλητές του μπάσκετ, volley και του στίβου. Εκδηλώνεται με πόνο στον κάτω πόλο της επιγονατίδας.

Θεραπεία: Συντηρητική αντιμετώπιση με χορήγηση μη στεροειδών αντιφλεγμονωδών φαρμάκων και φυσικοθεραπείες με ενδυνάμωση.

Τενοντίτιδα του τετρακεφάλου μηριαίου μυός. Άλγος στον άνω πόλο της επιγονατίδας.

Θεραπεία: Ιδια αντιμετώπιση με την τενοντίτιδα του επιγονατιδικού τένοντα.

Ορογονοθυλακίτιδα (γόνατο της νοικοκυράς), σχετίζεται με εργασία σε γονατιστή θέση.

Θεραπεία: Συνιστώνται προστατευτικά γόνατος και έγχυση κορτικοστεροειδών.

Σύνδρομο πρόσκρουσης της λαγονοκνημιαίας ταινίας. Συνήθως σε αθλητές αγώνων δρόμου μεγάλων αποστάσεων και ανωμάλου εδάφους καθώς και ποδηλάτες που είναι αποτέλεσμα πρόσκρουσης και τριβής της λαγονοκνημιαίας ταινίας με τον έξω μηριαίο κόνδυλο.

Θεραπεία: Η ειδική φυσικοθεραπεία δίνει κάλα αποτελέσματα, επι εμμονής των συμπτωμάτων είναι αναγκαία η αφαίρεση ενός ελλειψοειδούς τμήματος στο σημείο της προσκρουσής της λαγονοκνημιαίας ταινίας στον έξω μηριαίο κόνδυλο.

Τενοντίτιδα του ημιυμενώδους μύος. Συχνή σε αθλητές άνω των τριάντα ετών.

Θεραπεία: Αντιμετωπίζεται με ασκήσεις ενδυνάμωσης και διάτασης μαζί με φυσικοθεραπείες. Επι εμμονής των συμπτωμάτων τοπική έγχυση διαλύματος κορτικοστεροειδούς.

Σύνδρομο του προσθίου λιπώδους σώματος (νόσος του Hoffa).

Θεραπεία: Η τροποποίηση των αθλητικών δραστηριοτήτων η παγοθεραπεία η φυσικοθεραπεία, η επίδεση του γόνατος και τοπική έγχυση διαλύματος κορτικοστεροειδούς συνήθως λύνουν το πρόβλημα. Σε μερικές περιπτώσεις σε αθλητές υψηλών επιδόσεων προτείνεται η αρθροσκοπική αφαίρεση του λιπώδους σώματος.

Αστάθεια της επιγονατίδας υπεξάρθρημα-εξάρθρημα της επιγονατίδας.

Θεραπεία: Το υπεξάρθρημα της επιγονατίδας με ενδυνάμωση και εντατική φυσικοθεραπεία συνήθως επέρχεται πλήρη ίαση. Το εξαρθρημα και μάλιστα το καθ”εξιν χρήζει χειρουργικής αντιμετώπισης αρθροσκοπικά με καθαρισμό και συρραφή του έσω καθεκτικού συνδέσμου. Παραλλαγές της θέσης της επιγονατίδας υψηλή θέση (patella alta) και χαμηλή θέση (patella baja) μπορεί να συμβάλλουν στα υπεξαρθρήματα-εξαρθρήματα της επιγονατίδας.

Χονδροπάθεια της επιγονατίδας.

Θεραπεία: Ενδυνάμωση γόνατος, φυσικοθεραπεία, σκευάσματα γλυκοζαμίνης και θειικής χονδροιτίνης, PRP, συνήθως αρκούν σαν θεραπεία για την χονδροπάθεια της επιγονατίδας.

Κακώσεις των συζευκτικών χόνδρων.

Θεραπεία: Tαξινομούνται κατά salter harris τύπου I-II με αποφόρτιση και ακινητοποίηση του πάσχοντος μέλους. Tα δε τύπου III-IV έχει ένδειξη η ανοιχτή ανάταξη και η εσωτερική οστεοσύνθεση.

Αποφυσίτιδα απο έλξη κνημιαίου κυρτώματος (Osgood schlatter) και αποφυσίτιδα κάτω πόλου επιγονατίδας (Sinding Larsen-Johansson) συνήθως σε νεαρούς αθλητές ποδοσφαίρου καθώς και ζωηρά παιδιά.

Θεραπεία: Αποφόρτιση και ακινητοποίηση του πάσχοντος μέλους, παγοθεραπεία, παυσίπονα και επιστροφή στις αθλητικές δραστηριότητες μέχρι να περάσουν τελείως τα συμπτώματα του πόνου.